Czym jest kłębuszkowe zapalenie nerek

Kłębuszkowe zapalenie nerek jest efektem walki organizmu z infekcją, którą wywołały baterie bądź wirusy – najczęściej paciorkowce, ale również pneumokoki, gronkowce, meningokoki oraz wirusy ospy wietrznej albo zapalenia wątroby. Po lub w tracie infekcji w drobnych naczyniach kłębuszków nerkowych gromadzą się antygeny bakterii. Pojawienie się obcego białka wyzwala szereg reakcji immunologicznych, które mają na celu obronę organizmu przed intruzem. A to może prowadzić do stanu zapalnego. Kłębuszkowe zapalenie nerek pojawia się na tydzień – dwa od przebytej choroby. Najczęstszymi objawami są: obrzęk twarzy i powiek, rzadsze oddawanie moczu. Zdarza się również, że mocz bardzo się pieni lub jest nieprawidłowego koloru, może pojawić się także ból w okolicach nerek. Jeżeli zauważymy symptomy, mogące sugerować chorobę należy udać się do lekarza specjalisty.

Diagnoza kłębuszkowego zapalenia nerek
Najczęściej zdarza się jedna, że nie ma żadnych objawów klinicznych, mogących sugerować kłębuszkowe zapalenie nerek. Chorobę diagnozuje się najczęściej przez przypadek na podstawie badań moczu, które wykonywane są z innego powodu – badania okresowe w pracy, diagnostyka z powodu nadciśnienia. W przypadku kłębuszkowego zapalenia nerek badanie wskazuje obecność białka, krwi oraz wałeczków. Na podstawie badania moczu lekarz wstępnie rozpoznaje chorobę nerek, pierwotną lub wtórną. Następnie wykonuje się dalsze badania z próbek krwi, aby ocenić, czy nie ma niewydolności nerek, zaburzeń metabolicznych oraz w celu możliwie najbardziej dokładnego określenia rodzaju choroby. Zawsze wykonuje się również badanie obrazowe – zwykle USG brzucha. Aby potwierdzić wyniki badań, często wykonuje się także biopsję nerki.

Jak leczy się kłębuszkowe zapalenie nerek
Leczenie kłębuszkowego zapalenia nerek zależy zazwyczaj od typu choroby. Lekarz najpierw określa czy zapalenie ma charakter ostry, przewlekły oraz w przypadku zapalenia wtórnego, ciężkość choroby oraz obecność powikłań. Warto podkreślić, ze zasadnicze znaczenie w przypadku leczenia ma również kwestia nadciśnienia tętniczego, które rozwija się często przy chorobach nerek. Jeżeli nie ma przeciwwskazań, najbardziej korzystne są leki z grupy inhibitorów konwertazy angiotensyny lub blokery receptora angiotensynowego. Należy pamiętać również o regularnych badaniach moczu.