Objawy niedoczynności przysadki mózgowej
Niedoczynność przysadki mózgowej ma miejsce wtedy, gdy przysadka wytwarza za mało jednego lub kilku hormonów. Hormony te to: hormon tyreotropowy, hormon adrenokortykotropowy, hormon folikulotropowy, hormon luteinizujący, hormon wzrostu, prolaktyna i wazopresyna.
Dlaczego przysadka mózgowa nie produkuje hormonów?
Niedoczynność przysadki może mieć wiele przyczyn. Jedną z nich może być nowotwór w okolicy podwzgórzowo-przysadkowej (zarówno złośliwy, jak i łagodny). Czasem problem spowodowany jest zmianami zapalnymi w mózgu. Niedoczynność może też być następstwem urazu głowy lub uszkodzenia jatrogennego (najczęściej po operacji lub radioterapii). Jeszcze innym powodem niedoczynności może być krwawienie wewnątrz przysadki (udar) lub zaburzenia wrodzone i rozwojowe. Dokładną diagnozę może postawić tylko doświadczony endokrynolog.
Jak objawia się choroba?
Niestety nie da się jednoznacznie określić objawów niedoczynności przysadki. Mogą one być różne w zależności od płci i wieku danej osoby. Objawy różnią się też w zależności od przyczyny niedoczynności, a także niedoboru określonych hormonów. U dzieci charakterystycznym objawem jest brak dojrzewania płciowego. Niedoczynność przysadki powoduje też zanik owłosienia łonowego i dołów pachwowych. U kobiet objawami często są zaburzenia miesiączkowania czy też brak laktacji po porodzie. Niedoczynność przysadki powoduje też bezpłodność, a u mężczyzn dodatkowo – impotencję. Innymi objawami schorzenia są: senność, osłabienie, blada skóra, spadek masy ciała i łatwe marznięcie. Często mamy do czynienia też z obniżonym stężeniem glukozy we krwi, nadmiernym pragnieniem wielomoczem. Niedoczynność przysadki leczy się, uzupełniając niedobory hormonów, a w razie potrzeby (np. guz) chorego kieruje się na operację. Czasami podawane są leki przeciwwirusowe, przeciwgrzybiczne lub antybiotyki. Zaniechanie leczenia może stanowić dla chorego poważne zagrożenie życia. Część pacjentów udaje się wyleczyć, cześć wymaga leczenia substytucyjnego do końca życia.