Zespół policystycznych jajników. Czym jest i jak go leczyć?
Zespół policystycznych jajników, w skrócie PCOS, jest najbardziej powszechnym zaburzeniem hormonalnym wśród kobiet. Jego rozpowszechnienie osiąga nawet 21% populacji żeńskiej. Najczęściej dotyka kobiet młodych, jeszcze przed menopauzą. Rozpoznanie pojawia się zazwyczaj w sytuacji, gdy pacjentka ma problemy z zajściem w ciążę.
Zespołowi policystycznych jajników towarzyszy hiperandrogenizm, czyli nadmierne wydzielanie androgenów – męskich hormonów płciowych. Te w mniejszej ilości u kobiet występują naturalnie, jednak w PCOS produkcja jest zbyt wysoka. Tego typu zaburzenia hormonalne najczęściej powodują problemy z płodnością. Jest to spowodowane tym, że komórka jajowa nie dojrzewa lub nie jest uwalniana do jajowodu w czasie, w którym powinna zachodzić owulacja. Inne objawy zespołu policystycznych jajników to:
- nieregularne cykle miesiączkowe,
- rzadkie, nieregularne krwawienia miesiączkowe,
- bardzo rzadkie lub brak owulacji,
- insulinooporność (cukrzyca),
- hirsutyzm, czyli nadmierne owłosienie typu męskiego,
- trądzik, głównie na twarzy, plecach i klatce piersiowej,
- trudności w walce z nadwagą.
W jaki sposób diagnozuje i leczy się zespół policystycznych jajników?
Podstawą diagnostyki PCOS jest analiza stężenia hormonów – androgenów we krwi. Specjalizacją naszego gabinetu są badania laboratoryjne i zabiegi ginekologiczne dla kobiet we wszystkich okresach życia. Potwierdzony wynik diagnostyki hormonalnej krwi łączy się z USG przezpochwowym jajników. Bardzo ważny jest również wywiad pod kątem wymienionych wcześniej objawów.
Istotą leczenia PCOS jest osiągnięcie równowagi hormonalnej. Dla regulacji cyklu miesiączkowego wykorzystuje się antykoncepcję doustną, dwuskładnikową. Dzięki niej można przywrócić prawidłowość cykli i zniwelować objawy schorzenia. U pacjentek, które nie mają w planach zajścia w ciążę, czasami stosuje się leki antyandrogenne. W walce z PCOS ogromne znaczenie ma modyfikacja trybu życia, czyli zwiększenie aktywności fizycznej i stosowanie zbilansowanej diety. W leczeniu nie można pominąć wsparcia psychologicznego, które pozwoli zaakceptować własne ciało.